قدرت موشکی ایران؛ کانون درگیری امریکا در فضای پسابرجام

 توافق هسته­‌ای میان ایران و همچنین ۱+۵ به‌­منزله روندی محسوب می‌­می شود که اقتدار و قدرت
مانور حکومت اوباما را به‌­واسطه القای ثمربخشی دیپلماسی فشار و همچنین تحریم علیه
ایران، تقویت نموده می باشد. در چنین شرایطی، حکومت اوباما با کوبیدن بر طبل
موفقیت در برخورد با برنامه جذاب و جالب و خوب هسته‌ای ایران تا حدودی بر انتقادات معطوف به ناکارآمدی سیاست­های خود که عمدتاً از سوی جمهوری‌خواهان مطرح گردیده، فایق
آمده می باشد. سناریوهای متعددی درخصوص الگوی رفتاری امریکا در فضای پسابرجام
مطرح شده می باشد. رهیافتی که اخیراً با جدیت بیشتری در دستورکار سیاست اعلامی و همچنین
اعمالی امریکا قرار گرفته، تحدید قدرت موشکی ایران می‌­باشد.

اوباما
بعد از کسب اطمینان در خصوص کنترل قابلیت­‌های هسته‌­ای ایران و همچنین قرار دادن
آن هم بر ریل برجام، پروژه جدیدی را به دستگاه دیپلماسی امریکا سپرده می باشد. در
آن باره، سیاست راهبردی ایالات متحده معطوف به آن هم می باشد که به­‌موازات
القای ناکافی بودن توافق برجام به­‌منظور لغو تمامی تحریم‌­ها، مسائل و همچنین
موضوعات غیره ای شامل قابلیت­‌های موشکی ایران و همچنین مسائل منطقه‌­ای را پیش
می­‌کشد تا باره گسترش حوزه‌­های مذاکراتی میان دو کشور و همچنین در پس نتیجه آن می شود که
پی­‌ریزی چهارچوب موردنظر خود را به‌­وجود آورد.

ایالات متحده
امریکا با علم به آنکه قدرت موشکی جایگاه ویژه­‌ای در دکترین دفاعی ایران
دارد، سیاست محدودسازی راهبردی ایران را در آن حوزه تعقیب نموده می باشد. بخشی
از آن راهبرد از طریق پیوند دادن قدرت موشکی ایران به برنامه جذاب و جالب و خوب هسته­‌ای
دنبال می­‌می شود. مقامات کاخ سفید بر آن باورند که موشک‌های آزمایش­‌شده
ایران، قابلیت حمل سلاح هسته‌ای را دارد و همچنین از آن ­رو بایستی و حتما مشمول توافق و همچنین
رژیم­‌های راستی­‌آزمایی قرار گیرند. نامه مشترک آمریکا و همچنین هم‌پیمانان آن هم به
بان‌ کی‌مون را شاید بتوان نخستین اقدام امریکا در آن حوزه دانست. در آن
نامه به تناقض آزمایش‌های موشکی اخیر ایران با برجام و همچنین قطعنامه ۲۲۳۱ شورای
امنیت اشاره شده می باشد.

قسمت و بخش غیره ای از راهبرد امریکا معطوف به
اطمینان­‌بخشی به متحدان و همچنین شرکای منطقه­‌ای می­‌باشد. در آن حوزه، حکومت
اوباما اهداف متنوعی را دنبال می­‌کند. از یک‌­سو در پی آن هم می باشد تا
هم‌­پیمانان منطقه­‌ای خود را متقاعد نماید که توافق هسته‌­ای با ایران
تأثیری بر مناسبات راهبردی ­و همچنین امنیتی آن کشورها با ایالات متحده نخواهد
داشت و همچنین از سوی دیگر نیز ایالات متحده از طریق پروژه ایران­ هراسی به‌­دنبال
آن هم می باشد تا ضمن برجسته نمودن قدرت موشکی ایران آن هم را به­‌منزله تهدیدی جهت
کشورهای منطقه و همچنین امنیت منطقه­ ای و همچنین حتی جهانی نشان دهد تا هم باره مساعد
را جهت فروش تسلیحات خود فراهم سازد و همچنین هم بسترهای مورد بهره بری و استفاده و نیاز ضروری جهت برهم زدن
موازنه قوا در منطقه غرب آسیا به نفع رژیم غاصب و کودک کش صهیونیستی را به­ وجود آورد.

سفر
اخیر جان کری، وزیر خارجه امریکا به منطقه و همچنین دیدار با وزرای خارجه ۶ عضو
شورای همکاری خلیج ­فارس را بایستی و حتما در همین راستا مورد بررسی کردن قرار داد. او همچنین در
پایان آن ملاقات­ها اظهار داشت که واشنگتن آماده کار با ایران جهت حل­ و همچنین
فصل موضوع آزمایش‌­های موشکی می باشد. بخشی از سخنان کری در چارچوب رهیافت
«موازنه تهدید» سازماندهی شده می باشد؛ جایی­‌که او همچنین اعلام داشت امریکا با
کشورهای منطقه علیه آزمایش­های موشکی ایران متحد می باشد. واضح می باشد که رویکرد
یادشده به­‌منزله الگوی رفتاری امریکا در فضای پسابرجام، دربردارنده
نشانه­‌های تهدیدآمیزی جهت قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران (به‌­عنوان
شالوده دکترین دفاعی کشورمان) می­باشد.

در مجموع رویکرد امریکا در
برخورد با قدرت موشکی ایران را می­قدرت تابعی از سیاست کلان آن کشور جهت
محدودسازی توانمندی‌­های راهبردی کشورمان دانست. در چنین فرایندی، تضعیف
منابع اقتدار و قدرت دفاع ملی و همچنین پایه­‌های بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران به­‌عنوان
هدف غایی محسوب می­‌می شود. حال آنکه چنین رسالتی از طریق سازوکارهای متنوعی
دنبال می‌­می شود؛ گاه در عین به­‌کارگیری ادبیات تهدید از امکان مذاکره با
ایران جهت حل ­و همچنین فصل موضوع آزمایش‌­های موشکی سخن به میان می­‌آید و همچنین گاه
نیز به­‌موازات تحریم­‌های اقتصادی، از سازوکارهای تحریم فنی بهره بری و استفاده
می­‌می شود.

در آن میان، سخنان رهبر معظم انقلاب مبنی بر رد هرگونه
مذاکره خارج از چارچوب هسته‌­ای بایستی به‌عنوان مبنای عمل دستگاه دیپلماسی
جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار گیرد. در کنار آن موضوع، بایستی و حتما ضمن
حفظ وحدت داخلی از هرگونه ارسال پالس­‌های اشتباه از سوی مقامات داخلی
خودداری می شود.